Recensie Hatebreed | Groezrock 2013

“Destroy Everything“, voor minder gaan we niet als we naar de krijgers van Hatebreed gaan kijken, en minder krijgen we ook niet. Gewapend met een nieuw album ‘The Divinity of Purpose‘ waren ze klaar om iedere kijkende ziel af te slachten en dit is ook wat ze deden. We waren dan ook voorbereid om naar de diepste uithoeken van de hel gesleept te worden met de koningen van de core.  

Ze laten er duidelijk geen gras over groeien want de eerste noot valt als een bom over de Monster Stage, die in één slag verandert in een slagveld. Meer dan een hoop ontblote lichamen op elkaar geplakt tot één geheel, vechtend om hun stukje ruimte in de pit kunnen we niet meer onderscheiden. Nog geen twee nummers later vindt frontman Jamey Jasta dat er te weinig beweging in het geheel zit en vraagt vriendelijk aan het publiek om iedereen die je ziet stil staan een klein beetje ‘Groezrock motivation‘ te geven. 

Een blik op de decibelmeter laat ons ook weten dat je niet alleen bang moet zijn om je ledematen kwijt te spelen, maar ook dat je oren het zwaar te verduren krijgen. Flirtend met het wettelijke maximum zien we een gemiddelde waarde van 101dB. De effectieve huidige waarde is wijselijk overplakt zodat we hem niet te zien krijgen.  

Een paar honderden mosh- en circlepits later komt de machine tot een stilstand. Als er een hel zou zijn, dan zou deze band de achtergrondmuziek verzorgen. Harder dan dit worden ze zelden gemaakt. 

< Nathan Dobbelaere >